اثربخشی زوج‌درمانی خودتنظیمی در ابراز احساسات مثبت و رضایت زناشویی

Authors

  • حسین قمری گیوی دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه محقق اردبیلی
  • علی خالق خواه استادیار دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل،ایران
  • مریم مرندی کارشناس ارشد مشاوره خانواده/ عضو تخصصی مرکز مشاوره آموزش‌وپرورش ناحیه 5 تبریز (نویسنده مسئول)
Abstract:

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر زوج‌درمانی خودتنظیمی در ارتقاء رضایت زناشویی و ابراز احساسات مثبت در برابر همسر انجام شد. در این راستا از میان همۀ زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر اردبیل شمار 24 زوج داوطلب با به‌کارگیری روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش که دربرگیرندۀ 12 زوج بودند تحت زوج‌درمانی خودتنظیمی قرار گرفتند، درحالی‌که اعضای گروه گواه مداخله‌ای را دریافت نکردند. اگرچه، در آغاز از زوجین خواسته شد تا ابزار سنجش مورداستفاده در این پژوهش یعنی فهرست رضایت زناشوییIMS) ) و پرسشنامۀ احساسات مثبت در برابر همسر (PFQ) را تکمیل نمایند و پرسشنامه‌ها در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دودو گروه به کار گرفته شد. تحلیل یافته‌ها با به‌کارگیری آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که زوج‌درمانی خودتنظیمی منجر به ارتقاء سطح رضایت زناشویی گروه آزمایش نسبت به گواه شده و همچنین، این مداخله به افزایش معنی‌دار میانگین نمرات احساسات مثبت در برابر همسر در گروه آزمایش گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که زوج‌درمانی خودتنظیمی می‌تواند به‌عنوان یک برنامه درمانی سودمند در ارتقاء سطح رضایت زناشویی و ابراز احساسات مثبت در برابر همسر به کار رود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثربخشی زوج درمانی خودتنظیمی در ابراز احساسات مثبت و رضایت زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر زوج درمانی خودتنظیمی در ارتقاء رضایت زناشویی و ابراز احساسات مثبت در برابر همسر انجام شد. در این راستا از میان همۀ زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر اردبیل شمار 24 زوج داوطلب با به کارگیری روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش که دربرگیرندۀ 12 زوج بودند تحت زوج درمانی خودتنظیمی قرار گرفتند، درحال...

full text

اثربخشی زوج درمانی خود تنظیمی در رضایت زناشویی، احساسات مثبت و همسرآزاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر زوج درمانی خود تنظیمی در ارتقاء رضایت زناشویی و ابراز احساسات نسبت به همسر و کاهش همسرآزاری غیرفیزیکی انجام شد. به این منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از میان کلیه ی زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر اردبیل به تعداد24 زوج داوطلب انتخاب شدند. سپس بطور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش منتصب گشتند. گروه آزمایش که در برگیرنده ی 12 زوج بودند تحت زوج درمانی خودت...

اثربخشی زوج‌درمانی خودتنظیمی بر رضایت زناشویی، سبک‌های هویت و حل مسئله خانواده

Introduction: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of self regulation couple therapy on marital satisfaction, identity style and family problem solving. Method: This is a semi experimental research with pre and post test and control group. 10 couples who referred to psychiatrists, neurologists and counseling centers in the city of Kashmar were selected by convenience ...

full text

اثربخشی آموزشی افزایش عاطفه مثبت بر میزان رضایت زناشویی و سبک دلبستگی در دانشجویان متأهل

این پژوهش بر اساس اهمیت جنبش روانشناختی مثبت نگر در قرن حاضر، به اثربخشی آموزشی افزایش عاطفه مثبت بر میزان رضایت زناشویی و سبک دلبستگی توجه کرده است و فرضیه آن مبتنی بر این است که آموزش عاطفه مثبت به رضایت زناشویی و تغییر در سبک دلبستگی منجر می‌شود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون دو گروهی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان متأهل کشور بودند و جامعه دردسترس پژوهش دانشجوی...

full text

بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر میزان رضایت زناشویی دانشجویان زن تنظیم شد. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان زن متأهل دانشگاه‌های دولتی تهران در سال 1388 بود. روش نمونه‌گیری از نوع نمونه‌گیری در دسترس و گمارش تصادفی بود. نمونه 30نفر را شامل بود که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش ، کنت...

full text

اثربخشی آموزش فنون مثبت نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز درمانی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش فنون مثبت‌نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی زنان متأهل دارای نارضایتی زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر ملایر در سال 1395 بود. روش پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی با طرح گروه کنترل نامعادل بود. از بین زنان متأهل دارای نارضایتی زناشویی، به روش نمونه‌گیری در دسترس، نمونه­ای به حجم 36 نفر (18نفر گروه آزمایش، 18 نفرگروه کنترل) انتخاب شد. دو گروه از لحاظ سن، جنسیت، مدت...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 5  issue 4

pages  77- 97

publication date 2016-03-01

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023